Allah'ı Bulan Neyi Kaybeder?

FrqN Perş. Mart 20, 2008 10:45 pm

İster gündüz, isterse gecenin dipsizliğinde sevgiye sarılıp kaygısızca uyur çocuk. Onda korku yoktur, telaş yok... Biri vardır hep yanı başında; her sızıda,her dertte sarılır ellerine. Bir bakış vardır yumuşacık.Manasını tam bilemez; ama farklı olduğunu bilir.

Bir sığınmadır bu. Sevilen tarafından sarmalanmadır. Kaybolmak gibi endişe yoktur. Onun için hep huzurun örtüsüdür gözkapakları. Güvenle kapanır ve güvenle açılır.Bir *****n sarmaladığını kim incitebilir ki!

Annesiyle beraber olan çocuk neden korkar? Annesini kaybeden çocuk neyi bulur?

Ya Sen'i bulan Allah'ım! Ya Sen'i bulan neyi kaybeder?

Gözlerimi kapadım. Süzülüyorum bilmediğime.

Yüreğimde binlerce duygu titreyişi, kulaklarımda apayrı makam. Açılıyor kapılar...

Bebeler, anne sinesinden rahmeti yudumlar.

Ben bu yolculukta rızanı kazanmaya çalışıyorum Allah'ım!

Sözüm niyetimden filizleniyor. Dar kelimelerimin içinde çaresizim; dudaaklarım titriyor haddini aşmaktan. Sadece diliyorum.

Aczimi koydum avuçlarıma; her gün yıkanıyor yüzüm.

Bilmem bir gün ulaşabilir miyim razı olduklarının iklimine?

Düşüncelerim Sırat gibi...Düşmekten korkuyorum benlik gayyasına.Uçurumdan korkar mı Sen'i bilen? İmanın eşiğinden geçen, düşer mi? Bir kaşık bile değilken deryanda aklım, neyi alıp nereye boşaltacağım Allah'ım?

Sen'i bulan, bütün mülke sahip olurmuş. Kucağında demetlenirmiş kainat.

Sen'i bulan, güneşe yakınmış. Yıldızlar dökülürmüş görmeyi bilenlerin avuçlarına. Ayrı ayrı öğretirmiş her yıldız,mesafelerin dilini. Sadece vadiler içinmiş derinlikler.

Gökyüzüne bakıyorum. İlk defa anlamaya çalışıyorum rüzgarla kardeşliğimi. Süzülerek giden bulutların vazifesi farklı mı benimkinden?

Açtığımızda gözlerimizi, söyleyebilirmiyiz bir an dahi yalnız olduğumuzu Allah'ım? Hep bizimlesin. Endişeyle sindiğimizde bir köşeye, ne zaman göremedik ellerimize uzanan nurdan iplerini? Tutunamadıksa gafletimizdendir.

Ey sevgililerin en Sevgilisi!

Yaşamanın tadı seni bulmadaymış.

Seven sensin sevilen de...

Sen'i bulan neyi kaybeder?Sen'i kaybeden neyi bulur?

Dikenleri bulur,ısırganları...Kabuslar döşenir düşlerine. Her dem yaralanır, yutkunur.

Hırçın uyanışlarında haneler yıkılır. Bir bir dökülür insanlığı, sırrı dökülmüş aynalar gibi.

Yarabbi beni ihlasın toprağına at.

Nefsimde ne varsa gübresi olsun bağlarının.

Kokusu her yanımı sarsın goncaların.

Her yaprak açılan bir eldir Sana!